Μια μεγάλη αντιμεταναστευτική διαδήλωση πραγματοποιήθηκε αυτό το σαββατοκύριακο στο Λονδίνο, η οποία οργανώθηκε από τον ακτιβιστή της άκρας δεξιάς Tommy Robinson. Στην διαδήλωση, η οποία προσέλκυσε δεκάδες χιλιάδες άτομα, υπήρξαν σποραδικές συγκρούσεις με την αστυνομία, με αποτέλεσμα πολλές συλλήψεις και τραυματισμούς αστυνομικών. Με την επωνυμία "Ενώστε το Βασίλειο" (Unite the Kingdom), η διαδήλωση επικεντρώθηκε κυρίως σε αντιμεταναστευτική ρητορική, ενώ αντιμετωπίστηκε με μια αντιδιαδήλωση που οργανώθηκε από την αντιρατσιστική ομάδα Stand Up to Racism (Σηκωθείτε ενάντια στον Ρατσισμό).
Σύμφωνα με αναφορές, η αντιδιαδήλωση προσέλκυσε ένα πλήθος χιλιάδων ατόμων, συμπεριλαμβανομένων συνδικαλιστών και άλλων αντιφασιστικών ομάδων. Την καθοδηγούσε ένα τμήμα που ονομάζεται "Γυναίκες ενάντια στην Ακροδεξιά" και περιλάμβανε ομιλίες από εξέχουσες προσωπικότητες, όπως οι βουλευτές (MPs) Zarah Sultana και Diane Abbott.
Οι διαδηλώσεις και η μετανάστευση
Η διαδήλωση "Ενώστε το Βασίλειο", με επικεφαλής τον Tommy Robinson, συγκέντρωσε πλήθος που υπολογίζεται σε πάνω από 110.000 άτομα στο κεντρικό Λονδίνο. Οι διαδηλωτές κρατούσαν σημαίες και πανό με συνθήματα, όπως «σταματήστε τις βάρκες» και «θέλουμε τη χώρα μας πίσω». Η αστυνομία αναπτύχθηκε σε μεγάλους αριθμούς και οι εντάσεις κλιμακώθηκαν, όταν μια μικρή ομάδα διαδηλωτών συγκρούστηκε με αστυνομικούς που προσπαθούσαν να τους διαχωρίσουν από μια μικρότερη αντιδιαδήλωση. Τα γεγονότα υπογραμμίζουν μια αυξανόμενη ανησυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο για την παράνομη μετανάστευση, ιδίως όσον αφορά τις διελεύσεις της Μάγχης με μικρές βάρκες.
Επίσημα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι, ενώ η καθαρή μετανάστευση έχει μειωθεί πρόσφατα, παραμένει υψηλή σε σχέση με τα ιστορικά προηγούμενα. Η πλειονότητα των νέων αφίξεων είναι νόμιμη, με τους φοιτητές και τους εργαζόμενους να αποτελούν τις μεγαλύτερες ομάδες. Παρά την προσοχή των μέσων ενημέρωσης στις «μικρές βάρκες», όσοι φτάνουν μέσω παράτυπων οδών αποτελούν ένα μικρό ποσοστό της συνολικής μετανάστευσης. Ωστόσο όπως υπονόησε και ο ίδιος ο Tommy Robinson, η πορεία είχε έναν αντι-ισλαμικό χαρακτήρα.
Το αντιμουσουλμανικό αίσθημα της διαδήλωσης κατά τους αντιδιαδηλωτές έρχεται σε έντονη αντίθεση με την αυξανόμενη παρουσία των Μουσουλμάνων στη βρετανική δημόσια ζωή. Αλλά κατά τους διαδηλωτές προέρχεται εξαιτίας αυτής, μια που οι εθνικιστικές οργανώσεις θεωρούν αδύνατο τα 3.802.000 μουσουλμάνων, δηλαδή το 6,7% μόλις του πληθυσμού της χώρας, να ελέγχουν ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σημειώνουμε ότι η θέση του «δημάρχου» στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να κατέχεται με δύο διαφορετικούς τρόπους: με άμεση εκλογή του δημάρχου, που κατέχει εκτελεστική εξουσία (όπως ο Sadiq Khan στο Λονδίνο) και με τελετουργικό διορισμό δημάρχου με ετήσια εξουσία (που συχνά ονομάζεται Lord Mayor), ο οποίος υπηρετεί ως ο πρώτος πολίτης μιας πόλης. Η παρακάτω λίστα περιλαμβάνει παραδείγματα και των δύο, καθώς οι πληροφορίες για όλους τους τρέχοντες τελετουργικούς δημάρχους δεν είναι πάντα άμεσα διαθέσιμες και αλλάζουν κάθε χρόνο.
Ακολουθούν μερικοί από τους τρέχοντες και πρόσφατους Μουσουλμάνους δημάρχους στο Ηνωμένο Βασίλειο:
* Sadiq Khan: Δήμαρχος του Λονδίνου. Είναι άμεσα εκλεγμένος δήμαρχος και κατέχει τη θέση από το 2016.
* Lubna Arshad: Λόρδος Δήμαρχος της Οξφόρδης (για τη θητεία 2023-2024).
* Yasmine Dar: Λόρδος Δήμαρχος του Μάντσεστερ (για τη θητεία 2023-2024).
* Nazma Rahman: Δήμαρχος του Κάμντεν (για τη θητεία 2023-2024).
* Tafheen Sharif: Δήμαρχος του Τέιμσαϊντ (για τη θητεία 2023-2024).
* Mohammed Ayub: Δήμαρχος του Μπόλτον (για τη θητεία 2023-2024).
Πολλές άλλες πόλεις και κωμοπόλεις σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ή είχαν Μουσουλμάνους δημάρχους τα τελευταία χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του Μπέρμιγχαμ, του Ληντς και του Μπράντφορντ. Η λίστα των τελετουργικών δημάρχων αλλάζει κάθε χρόνο, ωστόσο όλη η παραπάνω λίστα αντανακλά την πολυμορφία της χώρας, που πράγματι έχει επιδείξει καλύτερα αποτελέσματα κοινωνικής ενσωμάτωσης, όσον αφορά στους post colonial μετανάστες από άλλες, π.χ. τη Γαλλία.
Όσον αφορά τα επιδόματα, δεν υπάρχουν ειδικά επιδόματα για τους Μουσουλμάνους. Όλοι οι πολίτες και οι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου υπόκεινται στους ίδιους νόμους και το ίδιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, συμπεριλαμβανομένων επιδομάτων, όπως το Universal Credit, η στήριξη για παιδική φροντίδα και η άδεια μητρότητας. Ωστόσο, οργανισμοί και κυβερνητικές πρωτοβουλίες προσφέρουν στοχευμένη υποστήριξη για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων εμποδίων στην απασχόληση και την κοινωνική ένταξη που αντιμετωπίζουν ορισμένες γυναίκες από εθνοτικές μειονότητες, συμπεριλαμβανομένων των μουσουλμάνων γυναικών. Αυτή η υποστήριξη συχνά επικεντρώνεται σε γλωσσικές δεξιότητες, ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και πρόσβαση σε κατάρτιση.
Τέλος, τα λεγόμενα δικαστήρια της Σαρία, άλλο ένα σημείο αιχμής στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν αποτελούν μέρος του νομικού συστήματος της χώρας. Δεν έχουν νομική εξουσία και δεν μπορούν να επιβάλουν τις αποφάσεις τους. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για «Συμβούλια της Σαρία» που παρέχουν θρησκευτική διαιτησία και συμβουλές, κυρίως σε θέματα ισλαμικού γάμου, διαζυγίου και οικονομικών. Ενώ λειτουργούν σε μια θέση λήψης αποφάσεων για όσους αναζητούν εθελοντικά την καθοδήγησή τους, οι αποφάσεις τους δεν υπερισχύουν του βρετανικού δικαίου. Αυτά τα συμβούλια έχουν αποτελέσει αντικείμενο ελέγχου, με ορισμένους επικριτές να εκφράζουν ανησυχίες για πιθανές διακρίσεις κατά των γυναικών, κάτι που έχει οδηγήσει σε επίσημες αναθεωρήσεις. Σημειώνουμε ότι, για παράδειγμα, το 2017 σημειώθηκαν 472 επιθέσεις με οξύ, σύμφωνα με κάποιες πηγές, περισσότερα από την Kabul. Τα νούμερα αυτά έπεσαν σε 74 το 2021 και 16 το 2024.
Άλλο ένα επιχείρημα των διαδηλωτών αφορά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, όπου μια σειρά από σκάνδαλα σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών έχουν ανακύψει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτές οι υποθέσεις, οι οποίες αφορούσαν «συμμορίες αποπλάνησης» (grooming gangs), οδήγησαν στην καταδίκη πολυάριθμων ατόμων, πολλοί από τους οποίους ήταν βρετανο-πακιστανικής καταγωγής. Η πιο διαβόητη από αυτές τις υποθέσεις ήταν το σκάνδαλο σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών στο Ρόδερχαμ, όπου μια ανεξάρτητη έκθεση το 2014 διαπίστωσε ότι τουλάχιστον 1.400 παιδιά υπέστησαν σεξουαλική κακοποίηση μεταξύ 1997 και 2013. Η έκθεση, με επικεφαλής την καθηγήτρια Alexis Jay, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι δράστες ήταν κυρίως βρετανο-πακιστανοί άνδρες. Αυτή και παρόμοιες υποθέσεις σε άλλες πόλεις, όπως το Ρότσντεϊλ και το Τέλφορντ, έχουν προσελκύσει σημαντική δημόσια και πολιτική προσοχή στο ζήτημα.
Ένα βασικό σημείο αντιπαράθεσης ήταν η αποτυχία των αρχών—συμπεριλαμβανομένης της αστυνομίας, των τοπικών συμβουλίων και των κοινωνικών υπηρεσιών—να δράσουν για την κακοποίηση για πολλά χρόνια. Επικριτές, συμπεριλαμβανομένων των θυμάτων και των πληροφοριοδοτών, έχουν υποστηρίξει ότι μια κουλτούρα «πολιτικής ορθότητας» και ο φόβος να κατηγορηθούν για ρατσισμό εμπόδισαν τους αξιωματούχους να διερευνήσουν σωστά τα εγκλήματα.
Σε απάντηση στα σκάνδαλα, διαδοχικές κυβερνήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν αναθέσει εκθέσεις και έχουν δημιουργήσει νέες ειδικές ομάδες για την αντιμετώπιση του ζητήματος. Ωστόσο παραμένει μια συνεχής συζήτηση σχετικά με τον βαθμό στον οποίο η εθνικότητα και το θρησκευτικό υπόβαθρο αποτελούν παράγοντες σε αυτά τα εγκλήματα. Ορισμένες κυβερνητικές και ακαδημαϊκές εκθέσεις έχουν διαπιστώσει υπερεκπροσώπηση ανδρών από ορισμένα εθνοτικά υπόβαθρα σε συγκεκριμένες τοπικές περιπτώσεις, ενώ άλλες μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι σε εθνικό επίπεδο, οι δράστες ομαδικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών είναι πιο συχνά λευκοί.
Το ζήτημα έχει αποτελέσει επίκεντρο για ακροδεξιές ομάδες, οι οποίες έχουν χρησιμοποιήσει τα σκάνδαλα για να προωθήσουν αντιμεταναστευτικές και αντιμουσουλμανικές ατζέντες. Ταυτόχρονα, πολλοί εντός της μουσουλμανικής κοινότητας έχουν καταδικάσει τα εγκλήματα και έχουν ζητήσει να λογοδοτήσουν οι δράστες, τονίζοντας ότι τέτοιες ενέργειες είναι σε πλήρη αντίθεση με την πίστη τους. Το Μουσουλμανικό Συμβούλιο της Βρετανίας έχει εκφράσει την υποστήριξή του για έρευνες σχετικά με τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών αλλά συγχρόνως έχει προειδοποιήσει κατά της χρήσης του ζητήματος για ένα «ρατσιστικό κυνήγι μαγισσών».
Ο ΤΟΜΙ ΡΟΜΠΙΝΣΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΗΣΑΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ
Τόμι Ρόμπινσον: το προφίλ μιας αμφιλεγόμενης ηγετικής φιγούρας
Ο Στίβεν Κρίστοφερ Γιάξλεϊ-Λένον (Stephen Christopher Yaxley-Lennon, γενν. 27 Νοεμβρίου 1982), ευρέως πιο γνωστός με το ψευδώνυμο Τόμι Ρόμπινσον, είναι ένας Βρετανός ακτιβιστής κατά του Ισλάμ και ένας από τους πιο εξέχοντες ακροδεξιούς ακτιβιστές του Ηνωμένου Βασιλείου. Η σταδιοδρομία του έχει χαρακτηριστεί από υψηλού προφίλ ακτιβισμό, πολυάριθμες νομικές μάχες και μια συνεχή παρουσία στα μέσα ενημέρωσης.
Πρώτα χρόνια και ακτιβισμός
Γεννημένος στο Λούτον της Αγγλίας, ο Ρόμπινσον στα πρώτα του χρόνια ήταν μαθητευόμενος μηχανικός αεροσκαφών. Η πολιτική του πορεία ξεκίνησε με μια σύντομη συμμετοχή στο Βρετανικό Εθνικό Κόμμα (BNP), ένα βρετανικό φασιστικό πολιτικό κόμμα, από το 2004 έως το 2005.
Το 2009, υπήρξε συνιδρυτής της Αγγλικής Λίγκας Άμυνας (EDL), ενός κινήματος διαμαρτυρίας στους δρόμους. Η δημιουργία της ομάδας φέρεται να ήταν μια αντίδραση σε μια διαμαρτυρία Ισλαμιστών στη γενέτειρά του, το Λούτον. Οι ταραχές που οδήγησαν στη δημιουργία της Αγγλικής Λίγκας Άμυνας (EDL) δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά μια σειρά από κλιμακούμενες εντάσεις και διαδηλώσεις στο Λούτον της Αγγλίας το 2009. Βασικός καταλύτης ήταν η διαμαρτυρία μιας μικρής ισλαμιστικής ομάδας εναντίον μιας παρέλασης επιστροφής στρατιωτών από το Βασιλικό Σύνταγμα του Άνγκλιαν.
Ο καταλύτης: μια διαμαρτυρία κατά του πολέμου
Στις 10 Μαρτίου 2009, μια μικρή εξτρεμιστική ισλαμιστική ομάδα γνωστή ως Ahle Sunnah wal Jamaah, παρακλάδι της απαγορευμένης ομάδας al-Muhajiroun, διαμαρτυρήθηκε κατά τη διάρκεια παρέλασης Βρετανών στρατιωτών που επέστρεφαν από την υπηρεσία τους στο Αφγανιστάν. Οι διαδηλωτές, με επικεφαλής εν μέρει τον αμφιλεγόμενο Άντζεμ Τσουντάρι, κρατούσαν πλακάτ και φώναζαν προσβλητικά συνθήματα στους στρατιώτες και τις οικογένειές τους. Αυτή η προκλητική ενέργεια, η οποία καταδικάστηκε ευρέως και αποδοκιμάστηκε από την κυρίαρχη μουσουλμανική κοινότητα του Λούτον, προκάλεσε σημαντική προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης και δημόσια οργή.
Η κατάληξη και η δημιουργία της EDL
Η διαμαρτυρία εξόργισε αρκετούς ντόπιους κατοίκους, συμπεριλαμβανομένου του Στίβεν Γιάξλεϊ-Λένον, ο οποίος αργότερα θα γινόταν γνωστός ως Τόμι Ρόμπινσον. Ο ίδιος και άλλοι διοργάνωσαν μια αντι-διαμαρτυρία με το όνομα "Ενωμένοι Λαοί του Λούτον" για να αντιταχθούν σε αυτό που θεωρούσαν ως εξτρεμιστικό ισλαμισμό.
Αυτή η νεοσύστατη ομάδα, η οποία περιλάμβανε αρκετά άτομα που συνδέονταν με χουλιγκάνικες ομάδες ποδοσφαίρου, άρχισε να διοργανώνει διαδηλώσεις στο Λούτον και σε άλλες πόλεις. Γρήγορα κέρδισαν έδαφος και, τον Ιούνιο του 2009, μετονομάστηκαν επίσημα σε Αγγλική Λίγκα Άμυνας (EDL). Η ομάδα ισχυρίστηκε ότι ήταν ένα κίνημα που στρεφόταν μόνο κατά του "ριζοσπαστικού Ισλάμ", αλλά οι διαδηλώσεις της συχνά περιλάμβαναν βία και αντι-μουσουλμανική ρητορική. Ο Τόμι Ρόμπινσον έγινε ο de facto ηγέτης και το δημόσιο πρόσωπο της νέας οργάνωσης.
Ο δηλωμένος στόχος της EDL ήταν να αντιταχθεί σε αυτό που αποκαλούσε "ριζοσπαστικό Ισλάμ" και οι διαδηλώσεις της συχνά οδηγούσαν σε συγκρούσεις με αντι-διαδηλωτές. Ο Ρόμπινσον έγινε το πρόσωπο της οργάνωσης, ηγούμενός της μέχρι το 2013, όταν ανακοίνωσε δημόσια ότι αποχωρούσε, επικαλούμενος ανησυχίες για τους "κινδύνους του ακροδεξιού εξτρεμισμού". Αργότερα συμμετείχε στο βρετανικό παρακλάδι της Pegida, ενός γερμανικού κινήματος κατά του Ισλάμ, και ήταν συνεργάτης στον καναδικό ιστότοπο Rebel News.
Πολιτικές απόψεις και ιδεολογία
Οι απόψεις του Ρόμπινσον επικεντρώνονται σε μια ισχυρή αντίθεση σε αυτό που θεωρεί ως απειλή της "ισλαμοποίησης" στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έχει εκφράσει συχνά ανησυχίες για το ισλαμικό δίκαιο της Σαρία, τη μαζική μετανάστευση και αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι η αποτυχία της κυβέρνησης να προστατεύσει τους πολίτες από εγκλήματα που διαπράττονται από ορισμένες ομάδες, ιδιαίτερα από τις "συμμορίες αποπλάνησης" (grooming gangs). Η ρητορική του συχνά παρουσιάζει μια "Βρετανία δύο ταχυτήτων", όπου ισχυρίζεται ότι τα δικαιώματα των μεταναστών υπερισχύουν εκείνων του γηγενούς βρετανικού πληθυσμού. Ο ακτιβισμός του αποτελεί μέρος του ευρύτερου κινήματος της "αντι-τζιχάντ" και έχει περιγραφεί ως "ροκ σταρ" μέσα σε αυτό το διεθνές δίκτυο.
Έχει χρησιμοποιήσει τις πλατφόρμες του για να οργανώσει μεγάλες διαδηλώσεις. Για παράδειγμα, οι συγκεντρώσεις του "Unite the Kingdom" έχουν προσελκύσει δεκάδες χιλιάδες άτομα, αν και οι επίσημες εκτιμήσεις του πλήθους είναι συχνά πολύ χαμηλότερες από τους ισχυρισμούς του. Κατά τη διάρκεια αυτών των εκδηλώσεων, απευθύνεται στους υποστηρικτές του και προβάλλει βίντεο για να τονίσει τα σημεία των ισχυρισμών του. Οι υποστηρικτές του συχνά εκφράζουν απόψεις επικριτικές για τους πολιτικούς του κατεστημένου και πιστεύουν ότι το "σύστημα" εργάζεται εναντίον του.
Νομικά ζητήματα και αντιπαραθέσεις
Ένα κεντρικό μέρος του δημόσιου προφίλ του Ρόμπινσον είναι η μακρά ιστορία του με νομικές δυσκολίες και ποινικές καταδίκες. Έχει φυλακιστεί πολλές φορές για διάφορα αδικήματα, όπως:
- Επίθεση: Έχει καταδικαστεί για επίθεση, συμπεριλαμβανομένου ενός περιστατικού το 2005, όπου επιτέθηκε σε έναν αστυνομικό εκτός υπηρεσίας.
- Αδικήματα κατά της δημόσιας τάξης: Έχει κατηγορηθεί για προσβλητική ή υβριστική συμπεριφορά, που απορρέει από τη συμμετοχή του σε καβγάδες στους δρόμους και διαδηλώσεις.
- Απάτη: Ο Ρόμπινσον έχει καταδικαστεί για απάτη σε στεγαστικό δάνειο και για χρήση ψεύτικου διαβατηρίου για να ταξιδέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
- Περιφρόνηση δικαστηρίου: Αυτή είναι μια επαναλαμβανόμενη κατηγορία για τον Ρόμπινσον. Έχει φυλακιστεί σε πολλές περιπτώσεις για περιφρόνηση δικαστηρίου, η οποία περιλαμβάνει ενέργειες που παρεμποδίζουν την απονομή της δικαιοσύνης. Μια αξιοσημείωτη υπόθεση αφορούσε τη ζωντανή μετάδοση έξω από μια δίκη για συμμορία αποπλάνησης (grooming gang), η οποία οδήγησε σε ποινή φυλάκισης. Πιο πρόσφατα, το 2024, καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση, επειδή επανέλαβε ψευδείς κατηγορίες εναντίον ενός Σύριου πρόσφυγα, μετά από μια επιτυχή αγωγή δυσφήμισης εναντίον του.
Οι συχνές νομικές μάχες του Ρόμπινσον είναι ένα βασικό μέρος της αφήγησής του. Ο ίδιος και οι υποστηρικτές του συχνά παρουσιάζουν αυτές τις καταδίκες ως μια μορφή πολιτικής δίωξης από το "σύστημα" και ως καταστολή του δικαιώματός του στην ελευθερία του λόγου.
Παρουσία στα μέσα ενημέρωσης και κληρονομιά
Ο Ρόμπινσον έχει αξιοποιήσει τα σύγχρονα μέσα ενημέρωσης για να χτίσει το κοινό του. Είναι ένας παραγωγικός δημιουργός διαδικτυακού περιεχομένου, χρησιμοποιώντας πλατφόρμες κοινωνικών μέσων, όπως το YouTube και, παλαιότερα, το Facebook, για να διαδώσει τις απόψεις του, να οργανώσει διαδηλώσεις και να συγκεντρώσει κεφάλαια. Έχει επίσης συγγράψει βιβλία και έχει εμφανιστεί σε ντοκιμαντέρ.
Η επιρροή του εκτείνεται πέρα από τις διαδηλώσεις στους δρόμους. Έχει χτίσει ένα "οικοσύστημα" μέσων ενημέρωσης και υποστηρικτών, συμπεριλαμβανομένου ενός δικτύου πλατφορμών βίντεο και συμβούλων που τον βοηθούν να διαμορφώσει το μήνυμά του. Αυτό τού έχει επιτρέψει να διατηρήσει ένα υψηλό επίπεδο δημόσιας προβολής, παρά τα νομικά του ζητήματα και τις απαγορεύσεις από μεγάλες ιστοσελίδες κοινωνικών μέσων.
Ο Τόμι Ρόμπινσον παραμένει μια εξαιρετικά πολωτική φιγούρα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Για τους υποστηρικτές του είναι ένας αφηγητής της αλήθειας και ένας υπερασπιστής των βρετανικών αξιών ενάντια σε αυτό που θεωρούν ως επικίνδυνη ιδεολογία. Για τους επικριτές του είναι ένας ακροδεξιός εξτρεμιστής, ένας διακινητής ρητορικής μίσους και μια φιγούρα που υποκινεί διχασμό και βία.
Ποια είναι η Katie Hopkins;
Η Katie Hopkins, γεννημένη στις 13 Φεβρουαρίου 1975, είναι Αγγλίδα, τηλεοπτική προσωπικότητα, πρώην αρθρογράφος και ακροδεξιά πολιτική σχολιάστρια. Αρχικά έγινε γνωστή στο κοινό ως διαγωνιζόμενη στην τρίτη σεζόν του ριάλιτι σόου The Apprentice το 2007 (ναι, αυτό που την αμερικανική εκδοχή του συμπαρήγαγε και παρουσίαζε ο Trump). Στη συνέχεια, έγινε γνωστή για τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις της στα μέσα ενημέρωσης.
Επισκόπηση καριέρας
Μετά τη συμμετοχή της στο The Apprentice, η Hopkins εκμεταλλεύτηκε τη δημοσιότητά της για να γίνει αρθρογράφος σε αρκετές γνωστές βρετανικές εφημερίδες, όπως η The Sun και η MailOnline. Το 2015, ήταν φιναλίστ στη δέκατη πέμπτη σεζόν του ριάλιτι σόου Celebrity Big Brother και παρουσίασε επίσης τη δική της εκπομπή, If Katie Hopkins Ruled the World. Αργότερα, έγινε παρουσιάστρια στον ραδιοφωνικό σταθμό LBC. Η καριέρα της καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις προκλητικές και συχνά χαρακτηριζόμενες διχαστικές απόψεις της για ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων. Η ίδια έχει περιγράψει τον εαυτό της ως έναν "δίαυλο για την αλήθεια", λέγοντας ότι εκφράζει όσα άλλοι είναι "πολύ φοβισμένοι να πουν".
Βασικές διαμάχες και δημόσια εικόνα
Η δημόσια εικόνα της Hopkins είναι χτισμένη πάνω στην αντιπαράθεση. Έχει χαρακτηριστεί από διάφορα μέσα ενημέρωσης ως «επαγγελματίας τρολ» λόγω των συχνών και συχνά εμπρηστικών δηλώσεών της. Έχει αντιμετωπίσει κριτική και νομικές ενέργειες για τα σχόλιά της σχετικά με θέματα όπως η μετανάστευση, η φυλή και η θρησκεία. Ως αποτέλεσμα, η συνεργασία της με εφημερίδες έχει τερματιστεί και έχει αποκλειστεί από πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, συμπεριλαμβανομένου του Twitter. Η καριέρα της αποτελεί ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα προσωπικότητας των μέσων ενημέρωσης που έχει δημιουργήσει μια μεγάλη δημόσια απήχηση μέσω της πρόκλησης και των ακραίων απόψεων, ωστόσο για άλλους αποτελεί την απόδειξη της δικτατορίας της πολιτικής ορθότητας (και μάλιστα στην έδρα της) και του ψεύδους της "ελευθερίας" του λόγου.
Ποιος είναι ο Laurence Fox;
Ο Laurence Fox, γεννημένος στις 26 Μαΐου 1978, είναι Άγγλος ηθοποιός και, πιο πρόσφατα, ακροδεξιός πολιτικός ακτιβιστής. Κατάγεται από μια γνωστή οικογένεια ηθοποιών, που συχνά αναφέρεται ως η «δυναστεία Fox». Ενώ αρχικά ήταν γνωστός για την υποκριτική του δουλειά, το δημόσιο προφίλ του έχει μετατοπιστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια προς τον πολιτικό σχολιασμό και τον ακτιβισμό.
Επισκόπηση καριέρας: από την υποκριτική στον ακτιβισμό
- Υποκριτική καριέρα: Ο Fox είναι πιο γνωστός για τον ρόλο του ως Αστυνομικός Επιθεωρητής James Hathaway στη δημοφιλή βρετανική τηλεοπτική σειρά Lewis, στην οποία πρωταγωνίστησε από το 2006 έως το 2015. Εμφανίστηκε επίσης σε ταινίες όπως το Gosford Park και το Elizabeth: The Golden Age. Η υποκριτική του καριέρα ήταν ο κύριος στόχος του για πολλά χρόνια.
- Στροφή στον πολιτικό ακτιβισμό: Τα τελευταία χρόνια, η δημόσια εικόνα του Fox έχει καθοριστεί περισσότερο από τις πολιτικές του απόψεις. Έχει αποκτήσει τη φήμη ενός εξέχοντος σχολιαστή «anti-woke». Η πολιτική του πορεία ξεκίνησε σοβαρά το 2020, όταν ίδρυσε το Reclaim Party, ένα δεξιό πολιτικό κόμμα, με δηλωμένο στόχο να αμφισβητήσει αυτό που ο Fox αποκαλεί «woke ορθοδοξία» και να υπερασπιστεί την ελευθερία του λόγου. Έχει θέσει υποψηφιότητα για πολιτικά αξιώματα, συμπεριλαμβανομένου του Δημάρχου του Λονδίνου, με περιορισμένη επιτυχία.
Βασικές διαμάχες και δημόσια εικόνα
Η δημόσια περσόνα του Laurence Fox βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης. Έχει αντιμετωπίσει ευρεία κριτική για τα ειλικρινή και συχνά εμπρηστικά του σχόλια για μια σειρά κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένης της φυλής, του πολιτισμού και του φύλου. Αυτές οι αντιπαραθέσεις τον οδήγησαν να αποχωρήσει από διάφορους επαγγελματικούς ρόλους, συμπεριλαμβανομένης της απόλυσής του από την παρουσίαση του GB News. Έχει επίσης εμπλακεί σε πολλές νομικές διαφορές που σχετίζονται με τα διαδικτυακά του σχόλια. Η τροχιά της καριέρας του από έναν αναγνωρισμένο ηθοποιό σε μια διχαστική πολιτική φιγούρα έχει αποτελέσει αντικείμενο σημαντικής προσοχής των μέσων ενημέρωσης.
Καθώς ένα πλήθος χιλιάδων διαδηλωτών διαλύθηκε μετά τη χθεσινή αντιμεταναστευτική διαδήλωση στο Λονδίνο, οι βαθιές διαιρέσεις εντός του Ηνωμένου Βασιλείου αποκαλύφθηκαν για άλλη μια φορά. Η συγκέντρωση και η οργανωμένη αντιδιαδήλωση υπογράμμισαν την ανάγκη για μια εθνική συζήτηση για τη μετανάστευση, την ταυτότητα και την ίδια τη φύση της βρετανικής κοινωνίας. Ενώ οι διοργανωτές της κύριας διαδήλωσης που ακολουθήθηκε από τεράστιο όγκο πλήθους μιλούσαν για την επιθυμία να «πάρουν πίσω τη χώρα», το μήνυμά τους θεωρήθηκε από πολλούς άλλους ως ένα μήνυμα αποκλεισμού και φόβου. Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τις απόψεις προσωπικοτήτων, όπως ο Στίβεν Φράι, ο οποίος είναι από καιρό ένθερμος υποστηρικτής μιας πιο συμπεριληπτικής και ανεκτικής Βρετανίας. Για τον Φράι, η διάκριση μεταξύ πατριωτισμού και εθνικισμού είναι ζωτικής σημασίας. Έχει κάνει τη γνωστή δήλωση, «Είμαι πατριώτης, όχι εθνικιστής... ένας πατριώτης αγαπάει μια χώρα, ένας εθνικιστής μισεί όλες τις άλλες». Τα συνθήματα και τα πανό που παρατηρήθηκαν στις χθεσινές διαδηλώσεις, με την εστίασή τους σε συνθήματα, όπως «θέλουμε τη χώρα μας πίσω», θα μπορούσαν να ιδωθούν μέσα από το πρίσμα του Φράι όχι ως αγάπη για το έθνος, αλλά ως μια μορφή εθνικισμού—ένα αίσθημα που έχει τις ρίζες του στον φόβο και την απέχθεια προς τους άλλους;
Οι συγκρούσεις μεταξύ της αστυνομίας και μιας μικρής μειονότητας διαδηλωτών εγείρουν επίσης ερωτήματα σχετικά με την υγεία της βρετανικής δημοκρατίας. Ενώ ο Φράι είναι ένθερμος υποστηρικτής του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση, έχει επίσης ασκήσει κριτική σε εκστρατείες που έχουν οικοδομηθεί πάνω στην «απάτη, τον ρατσισμό και τον αβάσιμο φόβο». Έχει προειδοποιήσει κατά μιας κουλτούρας «πολιτικής ορθότητας» που εμποδίζει την ανοιχτή συζήτηση, αλλά τα δικά του λόγια υποδηλώνουν επίσης ότι μια πραγματικά υγιής δημοκρατία απαιτεί αγάπη και σεβασμό για όλους τους πολίτες της, ανεξάρτητα από το υπόβαθρό τους.
Τελικά, τα χθεσινά γεγονότα έδειξαν ένα έθνος που παλεύει με την ταυτότητά του. Οι σκηνές στους δρόμους του Λονδίνου ήταν μια ωμή και δύσκολη έκφραση ενός βαθιά ριζωμένου θυμού και άγχους, αλλά όπως μας έχει υπενθυμίσει και πάλι ο Στίβεν Φράι, «Αν επικρίνω οτιδήποτε σχετικά με [τη χώρα μου], ελπίζω ότι θα μπορέσετε να δείτε ότι το κάνω όπως και με το έθνος, από την άποψη της αγάπης και όχι της εχθρότητας». Η πρόκληση για το Ηνωμένο Βασίλειο είναι αν μπορεί να προχωρήσει μπροστά με πνεύμα εποικοδομητικού πατριωτισμού αντί για καταστροφικό εθνικισμό.
