Μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος ήταν αυτή της 3ης Σεπτεμβρίου, η επονομαζόμενη «επανάσταση». Μετά την εξέγερση του 1821, την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους και τον ερχομό του Όθωνα ως βασιλέα της Ελλάδας, τα προβλήματα δεν έπαψαν να υπάρχουν. Η πίεση των Μεγάλων Δυνάμεων για αποπληρωμή του δανείου της χώρας έφερε περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό, συμπεριλαμβανομένων μειώσεων μισθών, απολύσεων, ακόμη και κλείσιμο των διπλωματικών αποστολών της στο εξωτερικό. Τα σκληρά μέτρα λιτότητας είχαν σαν συνέπεια την έντονη δυσαρέσκεια του λαού για την οικονομική πολιτική του Όθωνα αλλά και για την αδυναμία συμμετοχής περισσότερων ανθρώπων στη διοίκηση. Το αίτημα για τη δημιουργία Συντάγματος έφτασε να είναι καθολικό και αφορούσε πλέον τόσο τους παραγκωνισμένους αγωνιστές του 1821 που επιθυμούσαν να ακουστούν ξανά, όσο και τον απλό λαό που το θεωρούσε τη λύση για τα προβλήματά τους. Το κίνημα εκδηλώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 με πλήθος κόσμου να φθάνει μπροστά στα ανάκτορα με επικεφαλής τον Ιωάννη Μακρυγιάννη, φωνάζοντας «Ζήτω το Σύνταγμα». Η «επανάσταση» της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 έγινε η αιτία να μετονομαστεί ως πλατεία Συντάγματος η κεντρική πλατεία των Αθηνών και να μεταβεί η χώρα στη συνταγματική μοναρχία.
Τα Δεκεμβριανά αποτέλεσαν ακόμα μία από τις μεγαλύτερες ένοπλες συγκρούσεις που έλαβαν χώρα εντός των τειχών της πόλης των Αθηνών. Από τη μία πλευρά το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και από την άλλη οι κυβερνητικές και βρετανικές δυνάμεις ξεκίνησαν μια βαθιά χαραγμένη στη μνήμη του λαού σύγκρουση στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, που κατέληξε στο αιματηρό συλλαλητήριο της Πλατείας Συντάγματος. Το αίτημα του ΕΑΜ προς την κυβέρνηση για τη διοργάνωση συλλαλητηρίου στις 2 Δεκεμβρίου δόθηκε αρχικά αυθημερόν, ενώ όταν έγινε γνωστή η κήρυξη γενικής απεργίας και η κινητοποίηση των δυνάμεων του ΕΑΜ προς την Αθήνα στις 4 Δεκεμβρίου, η άδεια της κυβέρνησης ανακλήθηκε. Ο λαός παρ’ όλα αυτά συγκεντρώθηκε στην Πλατεία Συντάγματος και το συλλαλητήριο πνίγηκε στο αίμα όταν οι διαδηλωτές δέχθηκαν τα πυρά των δυνάμεων ασφαλείας.
Άλλη μία ιστορική συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος αποτελεί η προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ το 1981. Το ΠΑΣΟΚ ως το μόνο σοσιαλιστικό κόμμα την εποχή εκείνη, κερδίζει συνεχώς έδαφος στην προεκλογική εκστρατεία του 1981 με το μήνυμά του για αλλαγή να εξαπλώνεται σε όλη τη χώρα. Ο πρόεδρος του κόμματος, Ανδρέας Παπανδρέου, στις 15 Οκτωβρίου 1981 δίνει την προεκλογική του ομιλία στην πλατεία Συντάγματος μπροστά σε ένα πλήθος Αθηναίων που σπεύδουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες και κατακλύζουν το κέντρο της πόλης. Η ομιλία αυτή του Παπανδρέου είναι η πρώτη προεκλογική ομιλία στα χρονικά που καλύπτεται από τα τηλεοπτικά μέσα, δηλαδή την κρατική τηλεόραση, και η συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος θεωρείται πλέον ιστορική όχι μόνο για το μέγεθός της αλλά και γιατί έλαβε χώρα ακριβώς 37 χρόνια μετά την ομιλία του Γέρου της Δημοκρατίας, πατέρα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Περνώντας στη δεκαετία του ’90, οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα δεν έπαψαν να αποτελούν ισχυρό όπλο της κοινωνίας κάθε φορά που υπήρχε λόγος για διαμαρτυρία. Είναι τέλη της δεκαετίας του 1990 και η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με υπουργό Παιδείας (και Θρησκευμάτων τότε) τον Βασίλη Κοντογιαννόπουλο. Το πολυνομοσχέδιο που έφερνε στη βουλή και οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση προκάλεσαν στον χώρο της παιδείας έντονο αναβρασμό με αποτέλεσμα το 70% των σχολείων της χώρας να αποφασίζουν κατάληψη. Στις μεγάλες πόλεις της χώρας γίνονται καθημερινά διαδηλώσεις και στην Πάτρα ο καθηγητής μαθηματικών Νίκος Τεμπονέρας πέφτει νεκρός στις 8 Ιανουαρίου 1991, μετά από θανάσιμο χτύπημα με λοστό στο κεφάλι από μέλη της ΟΝΝΕΔ, με επικεφαλής τον πρόεδρο της τοπικής οργάνωσης και δημοτικό σύμβουλο της Νέας Δημοκρατίας Ιωάννη Καλαμπόκα. Οι μαθητικές κινητοποιήσεις εντείνονται και στις 10 Ιανουαρίου 1991 πραγματοποιείται μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα με πλήθος κόσμου να συγκεντρώνεται στην πλατεία Συντάγματος. Στα επεισόδια που ακολουθούν ανάμεσα σε ΜΑΤ και διαδηλωτές, πιάνει φωτιά το κατάστημα «Κ. Μαρούσης» στην Πανεπιστημίου με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο άλλοι τέσσερις άνθρωποι.
Αξέχαστες παραμένουν στη συλλογική μνήμη και οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα στο πλαίσιο της διαμάχης μεταξύ κυβέρνησης και Εκκλησίας. Η πρόταση της κυβέρνησης για μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες των πολιτών είχε σαν αποτέλεσμα αμέτρητες διαδηλώσεις σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας, με πρωτοστατούντα μάλιστα στο Σύνταγμα τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ωστόσο όταν ο τότε υφυπουργός Εσωτερικών Παναγιώτης Χηνοφώτης υπενθύμισε τις αποφάσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων και του ΣτΕ δηλώνοντας πως «αυτές οι αποφάσεις δεν επιτρέπουν αλλαγή πορείας», το ζήτημα έκλεισε εκεί.
Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ο αστυνομικός Επαμεινώνδας Κορκονέας πυροβολεί και σκοτώνει στα Εξάρχεια τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Το ανήκουστο γεγονός έχει σαν αποτέλεσμα το ξέσπασμα ενός κύματος αγανάκτησης σε πανελλαδικό επίπεδο με τις διαδηλώσεις να διαδέχονται η μία την άλλη σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας. Στην Αθήνα από τις 7 έως τις 10 Δεκεμβρίου πραγματοποιούνται μερικές από τις μεγαλύτερες πορείες διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα με συμμετέχοντες μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων, ενώ ταυτόχρονα πολλά σχολεία τελούν υπό κατάληψη. Εξαιτίας της λαϊκής οργής τα περισσότερα από τα συλλαλητήρια στην Αθήνα καταλήγουν σε σοβαρά επεισόδια και καταστροφές σε δημόσια κτίρια, εμπορικά καταστήματα, τράπεζες, μνημεία και αυτοκίνητα.
Την εποχή της χρεωκοπίας στη σύγχρονη Ελλάδα σήμανε ο Γιώργος Παπανδρέου τη στιγμή που ανακοίνωνε από το Καστελόριζο την προσφυγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η οικονομία, και επισήμως πλέον, ακολουθούσε καθοδική πορεία. Οι πολίτες αντιδρούν με το κίνημα των «Αγανακτισμένων». Πλήθη κόσμου αρχίζουν να βγαίνουν στις πλατείες των ελληνικών πόλεων διαμαρτυρόμενοι ειρηνικά, με την επιθυμία να αποδοκιμάσουν την κατάσταση. Στο Σύνταγμα πραγματοποιούνται μερικές από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις, οι οποίες οργανώνονται μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και ονομάζονται «Το κίνημα της πλατείας», ενώ χαρακτηριστική χειρονομία της εποχής αυτής είναι η ανοιχτή παλάμη προς την κατεύθυνση της Βουλής.
Η εποχή της κρίσης και των συγκεντρώσεων των «Αγανακτισμένων» σηματοδοτούνται από την ιστορική πλέον συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 3 Ιουλίου του 2015, όπου ένα ογκώδες πλήθος πολιτών ανταποκρίνεται στο κάλεσμα για επικείμενο δημοψήφισμα για να δηλώσει υπέρ του «όχι». Όλα τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης κάνουν λόγο για νίκη της δημοκρατίας απέναντι «στους εκβιασμούς των Ευρωπαίων» την ίδια ώρα που ο ξένος τύπος παρακολουθεί με δέος μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις που έχουν γίνει ποτέ στο Σύνταγμα. Η Ελλάδα βέβαια τελικά υπογράφει το τρίτο Μνημόνιο μένοντας με την ανάμνηση της δυναμικότητας του πλήθους που ψήφισε «όχι».
Στις 28 Φεβρουαρίου του 2023, στην κοιλάδα των Τεμπών, κοντά στον οικισμό Ευαγγελισμός της Λάρισας, συγκρούονται μια επιβατική και μια εμπορική αμαξοστοιχία της Hellenic Train. 57 άνθρωποι βρίσκουν μαρτυρικό θάνατο. Δυο χρόνια μετά, στις 28 Φεβρουαρίου 2025, πραγματοποιείται στο Σύνταγμα συγκέντρωση με σκοπό τη διαμαρτυρία για την ολιγωρία της κυβέρνησης ως προς την απόδοση ευθυνών. Πάνω από 1.000.000 άνθρωποι έδωσαν το παρών.
