Πριν το χάραμα, μοναχικοί μα όχι ακριβώς μονάχοι, γνωρίζοντας πως έτερα καμένα χαρτιά, διάσπαρτα ανά των οικοδομικών τερατουργημάτων, σε ένα αδυσώπητο zapping μεταξύ Eurosport και MTV, μοιραζόμαστε τα ίδια αρρωστημένα πάθη, αγωνίες και απορίες, με κυρίαρχη της περιόδου το πόσο καλύτεροι είναι άραγε ο Clyde Drexler και ο Terry Porter από τον «Γιό του διαβόλου» Drazen Petrovic, ο οποίος, όχι στην καρδιά κάποιας αφιλότιμης, αλλά στα αφιλόξενα παρκέ του «άλλου πλανήτη», είχε μετατραπεί σε παραπαίδι, παραγιό και καταδικασμένο παγκίτη, βρίσκοντας λιγοστό χρόνο και χώρο στους ακμαίους Portland Trailblazers της εποχής. Σε λίγη ώρα οι λοιποί της οικογένειας θα ριχνόντουσαν στη βιοπάλη κι εμείς κατά το μεσημέρι, αγ(γ)ουροξυπνημένοι θα μηχανευόμασταν ευφάνταστους έως αδιανόητους τρόπους εξαφάνισης των απουσιολογίων στην απέλπιδα και οριακή προσπάθεια αποφοίτησης της Δευτεροβάθμιας και οριστικής λύτρωσης από τον καταναγκασμό της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Η επερχόμενη στρατιωτική θητεία άλλωστε έμοιαζε -και υπήρξε τελικά- ενημερωτική εκδρομή στον προθάλαμο του Freak Show της ενηλικίωσης συν του ότι έφερες τον ελαφρύ υποχρεωτικό οπλισμό των καθηκόντων και τον βαρύ της απόλυτης άγνοιας των τεκταινομένων γύρω και μέσα σου.
Μέχρι να μας απολύσει η υπηρεσία και να βγάλουμε τη φαιοπράσινη που είχε κολλήσει επάνω μας σαν τον χιτώνα του Ηρακλέους, ο Μότσαρτ του μπάσκετ, στους Nets του New Jersey πλέον και κατόπιν αμέτρητων ωρών, αυτός και ο πόνος του, στα γυμναστήρια ήταν και επίσημα με την ανάδειξή του στην τρίτη καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος, ο τρίτος κορυφαίος guard, όχι της ομάδας του όπως πριν, αλλά ολόκληρου του NBA, πίσω μόνο από τους Michael Jordan και Joe Dumars. Λίγο αργότερα, αιφνίδια και οδυνηρά, θα παραδιδόταν και το δικό του πρόωρο απολυτήριο από τα εγκόσμια, ένα βροχερό απόγευμα του Ιουνίου του 1993 στον Autobahn 9 της Βαυαρίας.
Ο Μάρτιος του ΄89 έχει το αποτύπωμα της ραψωδίας του μεγάλου (με Σέρβο πατέρα) Κροάτη. Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, φορώντας τη φανέλα της Ρεάλ, βομβάρδισε το καλάθι της Καζέρτα με 62 πόντους, χαρίζοντας το κύπελλο κυπελλούχων στην ομάδα του συν μία αξέχαστη παράσταση σε φίλους, μα κυρίως στους αναρίθμητους εχθρούς.
Ακούγαμε από τους επαΐοντες στο πέρασμα των χρόνων για τη March Madness του τουρνουά των 64 (τότε) κολεγιακών ομάδων του NCAA και την ομοβροντία εκπλήξεων με τους απανωτούς αποκλεισμούς των φαβορί, αλλά ποτέ δεν μας προξένησε κάποια ιδιαίτερη εντύπωση. Την αυθεντική παράνοια τη ζούσαμε στην καθημερινότητα και στο απόλυτο ποσοστό της, αντιμετωπίζοντας αμφότερες (παράνοια και πραγματικότητα) απολύτως φυσικά, εξοπλισμένοι με τα μαγικά φίλτρα των εφηβικών ορμονών, χορεύοντας στο δικό τους ακατανόητο, ονειρικό πανηγύρι.
Στον ίδιο μήνα χρεώνεται η κήρυξη της επανάστασης του Γένους την οποία περιμένουμε διακόσια τόσα χρόνια μπας και καρποφορήσει, σε αντίθεση με την εξέγερση των φλεγομένων ελαστικών του Θεσσαλικού κάμπου, μέσα Μαρτίου του 1988, που δικαιώθηκε ισοπεδώνοντας οποιαδήποτε αντίσταση, αποδίδοντας το μονάκριβο πρωτάθλημα στους Βυσσινί της Λάρισας. Πενταήμερες εκδρομές βανδαλισμών ως αχτίδες φωτός και αισιοδοξίας για το μέλλον και τη σφριγηλότατα αυτού του τόπου, ο απολαυστικά παρατεταμένος, απροσδόκητος χιονιάς του ΄87 συν πλείστα όσα, διανθισμένα συχνά πυκνά της εθιμοτυπικής κορύφωσης των καρναβαλικών εκδηλώσεων, αν και αυτές τις βιώνουμε 24/7/365 και 366 τα δίσεκτα έτη.
Το απαύγασμα όμως επέρχεται τις φορές που η ημερολογιακή άφιξη της άνοιξης εμπεριέχει την Καθαρά Δευτέρα. Μια ακριβώς τέτοια, όνομα και πράμα, προ αμνημονεύτων ετών, ένα νεαρό ζευγάρι, καθισμένο στα σκαλάκια του Παλατιού του Κυβερνήτη στη Ρόδο σε ένα σημειολογικό μανιφέστο απαξίωσης παραδόσεων και περίγυρου, μοιράστηκε εκτός των άλλων ένα οικογενειακό τιραμισού. Όταν κατόπιν η νεανίς έγειρε ακουμπώντας το κεφάλι στα γόνατα του συντρόφου, ο ήλιος χάρασσε στο διάφανο χνούδι του προσώπου της μία ατμόσφαιρα, έστω προσωρινά, αδιαπέραστη από την έξωθεν πραγματικότητα.
Οι πιθανότητες έμοιαζαν με το μέρος τους. Κυρίως επειδή δεν ζητούσαν πολλά με βασικότερη συνθήκη να μην τους ζαλίζουν κυριολεκτικά και μεταφορικά τον έρωτα…
