Δύο είναι τα στοιχεία που καθιστούν αυτήν την υπόθεση, την πρώτη για τη στήλη που δεν εκτυλίσσεται στην Ελλάδα, όχι μόνο φοβερά ενδιαφέρουσα με τις προφανείς αναλογίες που εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, μα και κατά κάποιο τρόπο επίκαιρη σαν ξόρκι, σαν ένα μακάβριο κοινωνικό cautionary tale. Εκτείνεται σε δύο καλοκαίρια, αυτά του 1976 και του 1977, με την κορύφωσή της φυσικά στο δεύτερο όπου και θα επικεντρωθούμε. Μιλάμε λοιπόν για ένα απόλυτα αστικό περιβάλλον, αυτό της Νέας Υόρκης, κι ένα εξαθλιωτικό καλοκαίρι καύσωνα και κοινωνικής αναταραχής. Κάπως ειρωνικά ο τίτλος του μεγαλύτερου hit του καλοκαιριού αυτού είναι «Tonight is the night (Gonna be alright)», όπως επιμένει από τα ραδιόφωνα ο κατά τα άλλα εντελώς Βρετανός Rod Stewart. Οι κινηματογράφοι της πόλης κατακλύζονται από blockbusters όπως το «Star Wars» και το «Smokey and the Badit» ενώ το θεατρόφιλο κοινό έχει να διαλέξει ανάμεσα στο κλασσικό δίπολο Broadway («American Buffalo», «Happy End») και off Brοadway («Agamemnon», «Children of Adam»). Στη μόδα, ένα μείγμα από trends αντικατοπτρίζει τη μετάβαση στον ατομικισμό και τον υλισμό, με το «Big Look» (baggy σιλουέτες) της υψηλής μόδας ως το glamour και το satin της disco σκηνής.
Είναι αυτή όμως η πραγματικότητα του καλοκαιριού, που έμελλε να γίνει γνωστό ως «Καλοκαίρι του Σαμ»;
Το καλοκαίρι του 1977 στη Νέα Υόρκη δεν ήταν απλώς ζεστό· ήταν ένα χωνευτήρι φόβου, μια περίοδος που καθορίστηκε από έναν αμείλικτο καύσωνα, μια πόλη που έφτανε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και την ανατριχιαστική παρουσία ενός κατά συρροή δολοφόνου γνωστού μόνο ως «Γιος του Σαμ». Αυτή η περίοδος βασιλείας του τρόμου, που έγινε συνώνυμη του ονόματος Ντέιβιντ Μπέρκοβιτς, κράτησε τη μητρόπολη στον κλοιό της για πάνω από ένα χρόνο, αφήνοντας έξι νεκρούς, επτά τραυματίες και ένα ανεξίτηλο σημάδι στον συλλογικό ψυχισμό των Νεοϋορκέζων. Για να κατανοήσουμε πραγματικά τον βαθύ αντίκτυπο του «Γιου του Σαμ», πρέπει να εμβαθύνουμε στις δυσχερείς αστικές συνθήκες εκείνου του μοιραίου καλοκαιριού και στην ανατριχιαστική αφήγηση της φρενίτιδας του Μπέρκοβιτς.
Μια πόλη σε αναβρασμό: η Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του 1970
Πριν ξεδιπλωθεί όλος ο τρόμος του Μπέρκοβιτς, η Νέα Υόρκη βρισκόταν ήδη σε μια επισφαλή κατάσταση. Τα μέσα της δεκαετίας του 1970 βρήκαν την πόλη να παλεύει με μια σοβαρή οικονομική κρίση, ωθώντας την στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Αυτό οδήγησε σε δραστικές περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες, από την καθαριότητα μέχρι τα σχολικά απογευματινά προγράμματα, επιδεινώνοντας τις υπάρχουσες κοινωνικές εντάσεις. Τα ποσοστά ανεργίας εκτοξεύτηκαν, η εγκληματικότητα αυξανόταν και μια απτή αίσθηση παρακμής διαπότιζε πολλές γειτονιές. Το αστικό τοπίο χαρακτηριζόταν ως επί το πλείστον από μετρό γεμάτα γκράφιτι, παρατημένα σκουπίδια και εγκαταλελειμμένα κτίρια, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως το νότιο Μπρονξ, το οποίο έγινε σύμβολο αστικής αθλιότητας.
Το καλοκαίρι του 1977 έφερε ένα πρόσθετο επίπεδο δυσκολιών: έναν βάναυσο καύσωνα που κάλυψε την ανατολική ακτή. Με τις θερμοκρασίες συχνά να εκτοξεύονται πάνω από τους 30°C, τα κλιματιστικά και οι ανεμιστήρες λειτουργούσαν συνεχώς, επιβαρύνοντας το γερασμένο δίκτυο ηλεκτροδότησης της πόλης. Αυτό κορυφώθηκε με το διαβόητο μπλακ άουτ της Νέας Υόρκης στις 13 Ιουλίου 1977, μια 25ωρη περίοδο εκτεταμένης διακοπής ρεύματος που βύθισε την πόλη στο σκοτάδι και το χάος. Το μπλακ άουτ πυροδότησε εκτεταμένες λεηλασίες, βανδαλισμούς και εμπρησμούς σε πολλές γειτονιές, ιδιαίτερα σε αυτές που ήδη πάλευαν με τη φτώχεια. Αυτό το γεγονός, που γεννήθηκε από τη ζέστη και τη συστημική παραμέληση, συνέβαλε στην ενίσχυση της κυρίαρχης αίσθησης ευπάθειας και ανομίας που ήδη εκμεταλλευόταν ο «Γιος του Σαμ».
Η σκιά του δολοφόνου με το 44αρι: η βασιλεία του τρόμου του Ντέιβιντ Μπέρκοβιτς
Ο Ντέιβιντ Μπέρκοβιτς, ταχυδρόμος και πρώην στρατιώτης του αμερικανικού στρατού, ξεκίνησε την εκστρατεία δολοφονιών του το καλοκαίρι του 1976, αν και οι αρχικές του επιθέσεις έλαβαν λιγότερη δημοσιότητα. Ο πρώτος του θανατηφόρος πυροβολισμός σημειώθηκε στις 29 Ιουλίου 1976, όταν δολοφόνησε την Ντόνα Λόρια και τραυμάτισε την Τζόντι Βαλέντι ενώ κάθονταν σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο στο Μπρονξ. Αυτό που ξεχώριζε τον Μπέρκοβιτς ήταν το όπλο επιλογής του: ένα περίστροφο Bulldog διαμετρήματος 44mm, στο οποίο οφειλόταν και το παρατσούκλι «ο Δολοφόνος με το 44αρι», πριν αποκαλύψει το προτιμώμενο όνομά του.
Ο Μπέρκοβιτς στόχευε συνήθως νεαρές γυναίκες με μακριά, σκούρα μαλλιά, συχνά σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα παρέα με τους φίλους τους, επιτιθέμενος σε αυτές στα εξωτερικά διαμερίσματα του Μπρονξ, του Κουίνς και του Μπρούκλιν. Οι επιθέσεις του ήταν φαινομενικά τυχαίες, χτυπώντας χωρίς προειδοποίηση, αφήνοντας πίσω τους το αποτύπωμα του τρόμου.
Βασικές στιγμές της φρενίτιδας δολοφονιών του περιλαμβάνουν:
- 29 Ιουλίου 1976: Η Ντόνα Λόρια δολοφονείται, η Τζόντι Βαλέντι τραυματίζεται στο Μπρονξ.
- 23 Οκτωβρίου 1976: Ο Καρλ Ντενάρο και η Ρόουζμαρι Κίναν τραυματίζονται στο Κουίνς.
- 27 Νοεμβρίου 1976: Η Ντόνα ΝτεΜάζι και η Τζοάν Λομίνο τραυματίζονται στο Κουίνς (η Λομίνο έμεινε παράλυτη).
- 30 Ιανουαρίου 1977: Η Κριστίν Φρόιντ δολοφονείται, ο Τζον Ντιλ τραυματίζεται στο Κουίνς.
- 8 Μαρτίου 1977: Η Βιρτζίνια Βόσκεριτσιεν δολοφονείται στο Κουίνς.
- 17 Απριλίου 1977: Η Βαλεντίνα Σουριάνι και ο Αλεξάντερ Εσάου δολοφονούνται στο Μπρονξ. Αυτή ήταν μια κομβική στιγμή, καθώς ο Μπέρκοβιτς άφησε ένα ανατριχιαστικό χειρόγραφο σημείωμα στη σκηνή, αναφερόμενος για πρώτη φορά στον εαυτό του ως «Γιος του Σαμ» και υποσχόμενος περισσότερες δολοφονίες. Αυτό το σημείωμα, απευθυνόμενο σε έναν αρχηγό της αστυνομίας, εκτόξευσε την υπόθεση στο επίκεντρο της εθνικής προσοχής.
- 26 Ιουνίου 1977: Η Τζούντι Πλασίντο και ο Σαλ Λούπο τραυματίζονται στο Κουίνς.
- 31 Ιουλίου 1977: Η Στέισι Μόσκοβιτς δολοφονείται, ο Ρόμπερτ Βιολάντε τραυματίζεται στο Μπρούκλιν. Αυτή θα ήταν η τελευταία του επίθεση.
Το όνομα και η τρέλα: «Ο Γιος του Σαμ»
Το όνομα «Γιος του Σαμ» προήλθε από τα όλο και πιο παράξενα και ειρωνικά γράμματα του Μπέρκοβιτς στην αστυνομία και στα μέσα ενημέρωσης, κυρίως στον αρθρογράφο των Daily News Τζίμι Μπρέσλιν. Σε αυτά τα γράμματα, ο Μπέρκοβιτς ισχυριζόταν ότι ένας δαίμονας, που επικοινωνούσε μαζί του μέσω του σκύλου του γείτονά του (ένα μαύρο λαμπραντόρ ονόματι Σαμ Καρ), του έδινε εντολή να σκοτώνει. Αυτή η φανταστική εξήγηση, ένα μείγμα παραληρήματος και χειραγώγησης, πρόσθεσε στη μακάβρια γοητεία της υπόθεσης. Τα γράμματα ήταν γεμάτα κρυπτικά μηνύματα, απειλές και μια ανατριχιαστική απόλαυση για το «έργο» του, εντείνοντας περαιτέρω τον δημόσιο πανικό.
Ωστόσο, είναι πολύ ενδιαφέρον να σκεφτεί κανείς εδώ τον Uncle Sam, και πώς αυτό το όνομα που υιοθετήθηκε από τον Μπέρκοβιτς, θα μπορούσε να έχει τόσες ερμηνείες πολύ συμβολικότερες και πολιτικές από το… λαμπραντόρ του γείτονα, ακόμη και σαν φερέφωνο του σατανά.
Ο Θείος Σαμ είναι μια δημοφιλής προσωποποίηση των Ηνωμένων Πολιτειών και της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Συνήθως απεικονίζεται ως ένας αυστηρός, ηλικιωμένος λευκός άνδρας με μακριά λευκά μαλλιά και γενειάδα, που φοράει ένα ψηλό καπέλο, ένα μπλε σακάκι και κόκκινο-άσπρο ριγέ παντελόνι.
Η προέλευση του ονόματος "Θείος Σαμ" συνδέεται ευρέως με τον Samuel Wilson, έναν κρεοπώλη από την Τροία της Νέας Υόρκης, ο οποίος προμήθευε βαρέλια βόειου κρέατος στον στρατό των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Πολέμου του 1812. Αυτά τα βαρέλια ήταν σφραγισμένα με "U.S." για "United States" (Ηνωμένες Πολιτείες), αλλά οι στρατιώτες αστειευόμενοι αναφέρονταν στις προμήθειες ως προερχόμενες από τον "Θείο Σαμ" Γουίλσον. Αυτό το παρατσούκλι κέρδισε δημοτικότητα και τελικά έγινε συνώνυμο με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ. Το 1961, το Κογκρέσο αναγνώρισε επίσημα τον Samuel Wilson ως την έμπνευση για το σύμβολο.
Με την πάροδο του χρόνου, οι πολιτικοί γελοιογράφοι, κυρίως ο Thomas Nast στα τέλη του 1800, βοήθησαν στην εδραίωση της οπτικής αναπαράστασης του Θείου Σαμ. Η πιο εμβληματική εικόνα του Θείου Σαμ, ωστόσο, δημιουργήθηκε από τον James Montgomery Flagg για μια αφίσα στρατολόγησης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 1917, στην οποία ο Θείος Σαμ δείχνει απευθείας τον θεατή με τη λεζάντα "I Want You for U.S. Army" (Σε Θέλω για τον Στρατό των ΗΠΑ). Αυτή η εικόνα έχει γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Πέρα από τις ιστορικές του καταβολές, ο Θείος Σαμ αντιπροσωπεύει:
- Την κυβέρνηση των ΗΠΑ: Είναι μια άμεση προσωποποίηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και της εξουσίας της.
- Πατριωτισμό και Εθνική Ταυτότητα: Η εικόνα του, συχνά στολισμένη με αστέρια και ρίγες, προκαλεί ένα αίσθημα αμερικανικής υπερηφάνειας και πίστης.
- Στρατολόγηση: Έχει χρησιμοποιηθεί περίφημα σε εκστρατείες στρατολόγησης του στρατού για την ενθάρρυνση της θητείας.
- Σάτιρα και σχολιασμός: Σε πολιτικές γελοιογραφίες, χρησιμοποιείται συχνά για να σχολιάσει τρέχοντα γεγονότα, κοινωνικά ζητήματα και κυβερνητικές ενέργειες, μερικές φορές με κριτικό ή χιουμοριστικό τρόπo. Κλείνουμε την παρένθεση εδώ, food for thought.
Τα ψυχολογικά προφίλ του δολοφόνου, που αναπτύχθηκαν με τη βοήθεια ειδικών, τον περιέγραφαν ως πιθανό παρανοϊκό σχιζοφρενή, έναν άνθρωπο μοναχικό, ανίκανο στις προσωπικές σχέσεις, ειδικά με νεαρές γυναίκες. Ενώ ο Μπέρκοβιτς αργότερα ανακάλεσε την ιστορία του «σκύλου και του δαίμονα», παραδεχόμενος ότι ήταν μια φάρσα και ισχυριζόμενος ότι ήταν μέλος μιας σατανικής αίρεσης (ισχυρισμός που απορρίφθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις αρχές), η αρχική αφήγηση τροφοδότησε τον τρόμο.
Ο παροξυσμός των μέσων ενημέρωσης και ο δημόσιος πανικός
Η υπόθεση του «Γιου του Σαμ» έγινε φαινόμενο των μέσων ενημέρωσης, ιδιαίτερα το καλοκαίρι του 1977. Οι ταμπλόιντ εφημερίδες ενεπλάκησαν σε σκληρές μάχες για την τελευταία είδηση, με τις καθημερινές πωλήσεις να εκτοξεύονται. Οι εντυπωσιακοί τίτλοι, συχνά γεμάτοι με άμεσα αποσπάσματα του Μπέρκοβιτς από τα γράμματά του, που απλώνονταν στα περίπτερα, εξασφάλιζαν ότι κανένας Νεοϋορκέζος δεν μπορούσε να ξεφύγει από τον διάχυτο φόβο.
Ο αντίκτυπος στην καθημερινή ζωή ήταν βαθύς. Οι νεαρές γυναίκες, ιδιαίτερα αυτές με μακριά σκούρα μαλλιά, έγιναν στόχοι του περιρρέοντος φόβου. Πολλές γυναίκες έκοψαν και έβαψαν τα μαλλιά τους για να αποφύγουν να ταιριάζουν στο φαινομενικό προφίλ του target group του δολοφόνου. Η νυχτερινή ζωή στην πόλη μειώθηκε δραματικά, καθώς οι κάτοικοι επέλεγαν να μείνουν μέσα αντί να διακινδυνεύσουν να γίνουν το επόμενο θύμα. Η συλλογική ανησυχία ήταν απτή, δημιουργώντας ένα καλοκαίρι διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο στην ιστορία της Νέας Υόρκης. Η συνεχής κάλυψη των μέσων ενημέρωσης, ενώ κρατούσε το κοινό ενήμερο, ενίσχυσε επίσης άθελά της την τρομακτική εμβέλεια του δολοφόνου.
Η σύλληψη και οι συνέπειές της
Το τεράστιο ανθρωποκυνηγητό για τον «Γιο του Σαμ», στο οποίο συμμετείχαν εκατοντάδες ντετέκτιβ, ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της αστυνομίας στην ιστορία της Νέας Υόρκης. Οι αρχές ακολούθησαν χιλιάδες ενδείξεις, συχνά κατακλυζόμενες από ψευδείς πληροφορίες, φαντασιοπληξίες και εικασίες. Η κρίσιμη εξέλιξη προήλθε από ένα πρόστιμο στάθμευσης. Κοντά στη σκηνή της τελευταίας του επίθεσης στη Στέισι Μόσκοβιτς και τον Ρόμπερτ Βιολάντε, μια γυναίκα είχε αναφέρει ότι είδε ένα αυτοκίνητο με ένα πρόστιμο στάθμευσης στο παρμπρίζ του. Ένας αστυνομικός είχε, συμπτωματικά, εκδώσει ένα πρόστιμο στο αυτοκίνητο του Ντέιβιντ Μπέρκοβιτς για στάθμευση πολύ κοντά σε πυροσβεστικό κρουνό κοντά σε εκείνη την τοποθεσία.
Στις 10 Αυγούστου 1977, ο Ντέιβιντ Μπέρκοβιτς, τότε 24 ετών, συνελήφθη έξω από το κτίριο του διαμερίσματός του στο Γιόνκερς, ένα προάστιο ακριβώς βόρεια της Νέας Υόρκης. Με τη σύλληψή του, ο Μπέρκοβιτς ρώτησε: «Τι σας πήρε τόσο καιρό;», ατάκα που έμεινε στην ιστορία. Ομολόγησε τις δολοφονίες, επαναλαμβάνοντας αρχικά την ιστορία του δαίμονα-σκύλου. Αργότερα κρίθηκε ψυχικά ικανός να δικαστεί και ομολόγησε την ενοχή του για έξι κατηγορίες φόνου δευτέρου βαθμού και επτά κατηγορίες απόπειρας φόνου δευτέρου βαθμού. Καταδικάστηκε σε έξι διαδοχικές ισόβιες καθείρξεις, συνολικά 365 χρόνια φυλάκισης.
Η σύλληψη του «Γιου του Σαμ» έφερε ένα άμεσο, απτό κύμα ανακούφισης στη Νέα Υόρκη. Το καλοκαίρι του φόβου τελείωσε επιτέλους, αν και τα νοσηρά μαθήματά του παρέμειναν. Η υπόθεση οδήγησε επίσης στη δημιουργία των «Νόμων του Γιου του Σαμ» στη Νέα Υόρκη και σε άλλες πολιτείες, που σχεδιάστηκαν για να αποτρέψουν τους εγκληματίες από το να αποκομίζουν οικονομικά οφέλη από τα εγκλήματά τους πουλώντας τις ιστορίες τους. Ενώ οι λεπτομέρειες των κινήτρων του Μπέρκοβιτς και των πιθανών συνεργών του έχουν συζητηθεί και διερευνηθεί με την πάροδο των ετών, η θεμελιώδης αφήγηση της τρομοκρατικής του φρενίτιδας, που εκτυλίχθηκε στο φόντο ενός τόσο ευάλωτου αστικού καλοκαιριού, παραμένει ένα από τα πιο ανατριχιαστικά κεφάλαια στην αμερικανική εγκληματική ιστορία.
Επιδραστικότητα στην ποπ κουλτούρα
Οι δολοφονίες του "Γιου του Σαμ" (Son of Sam), είχαν βαθύ και διαρκή αντίκτυπο στην ποπ κουλτούρα, καθώς ο ίδιος φρόντισε να γίνουν μέρος της. Ο συγκλονιστικός χαρακτήρας των εγκλημάτων, οι ειρωνικές επιστολές του δολοφόνου προς τα μέσα ενημέρωσης και ο χειρισμός τους, όπως και η ατμόσφαιρα φόβου και παράνοιας που κατέλαβε την πόλη εδραίωσαν τον "Γιο του Σαμ" ως σημαντική μορφή στην ιστορία του πραγματικού εγκλήματος και ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο σε διάφορες μορφές ψυχαγωγίας.
Δείτε πώς ο "Γιος του Σαμ" έχει επηρεάσει την ποπ κουλτούρα:
1. Κινηματογράφος:
- Summer of Sam (Το Καλοκαίρι του Σαμ) (1999): Σε σκηνοθεσία του Spike Lee, αυτή η ταινία εξερευνά τον αντίκτυπο των δολοφονιών του Γιου του Σαμ σε μια φανταστική ιταλοαμερικανική γειτονιά στο Μπρονξ κατά το καλοκαίρι του 1977. Χρησιμοποιεί το φόντο του φόβου για να εμβαθύνει σε θέματα παράνοιας, δυσπιστίας και πολιτισμικών εντάσεων.
- Πολυάριθμα Ντοκιμαντέρ αληθινού εγκλήματος: Η υπόθεση έχει αποτελέσει αντικείμενο αμέτρητων ντοκιμαντέρ, συμπεριλαμβανομένων:
- The Sons of Sam: A Descent Into Darkness (Οι Γιοι του Σαμ: Μια Κάθοδος στο Σκοτάδι) (2021, Netflix): Αυτή η σειρά ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται στη δια βίου εμμονή του δημοσιογράφου Maury Terry με την υπόθεση και την πεποίθησή του ότι ο Berkowitz δεν έδρασε μόνος του, αλλά ήταν μέλος μιας σατανικής αίρεσης.
- Son of Sam: The Hunt for a Killer (Γιος του Σαμ: Το Κυνήγι ενός Δολοφόνου) (2017): Αυτό το ντοκιμαντέρ επανεξετάζει τα γεγονότα και τον αντίκτυπο στις ζωές όσων επηρεάστηκαν.
- Αναφορές σε άλλες ταινίες: Η υπόθεση του Γιου του Σαμ, ή η ατμόσφαιρα που δημιούργησε, αναφέρεται συχνά σε ταινίες που διαδραματίζονται στη Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ή σε ταινίες που εξερευνούν κατά συρροή δολοφόνους και τον ψυχολογικό τους αντίκτυπο.
2. Τηλεόραση:
- Mindhunter (Netflix): Αυτή η δραματική σειρά εγκλήματος, η οποία εμβαθύνει στις πρώτες μέρες της δημιουργίας του εγκληματολογικού προφίλ στο FBI, περιλαμβάνει μια καθηλωτική απεικόνιση του David Berkowitz από τον ηθοποιό Oliver Cooper. Αυτές οι σκηνές προσφέρουν μια ανατριχιαστική ματιά στο μυαλό του δολοφόνου και στις ψυχολογικές μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για να τον κατανοήσουν.
- Διάφορες σειρές εγκλήματος και ντοκιμαντέρ: Η υπόθεση του Γιου του Σαμ καλύπτεται συχνά σε επεισόδια σειρών αληθινού εγκλήματος, ερευνητικών ντοκιμαντέρ και ειδησεογραφικών αφιερωμάτων, συνεχίζοντας να συναρπάζει το κοινό με τις λεπτομέρειες και την πολυπλοκότητά της.
3. Μουσική:
- Son of Sam (Μπάντα): Μια horror punk μπάντα που σχηματίστηκε από τον Todd Youth το 2000, παίρνοντας το όνομά της απευθείας από τον διαβόητο κατά συρροή δολοφόνο. Η μουσική τους συχνά ενσωματώνει θέματα τρόμου και σκοτεινότητας.
- "Son of Sam" (Τραγούδι του Elliott Smith): Αν και δεν αφορά ρητά τον David Berkowitz, το τραγούδι του Elliott Smith "Son of Sam" (από το άλμπουμ του 2000 Figure 8) χρησιμοποιεί το όνομα ως συμβολική αναφορά σε καταστροφικές δυνάμεις, αναμειγνύοντάς το με μυθολογικές φιγούρες όπως η Σίβα για να εξερευνήσει θέματα καταστροφής και δημιουργικότητας.
- Αναφορές και υπαινιγμοί: Η περίοδος του φόβου και το όνομα του δολοφόνου έχουν υπαινιχθεί σε τραγούδια από διάφορους καλλιτέχνες, συχνά για να προκαλέσουν μια αίσθηση αστικής ανησυχίας ή σκοτεινότητας.
4. Λογοτεχνία και Δημοσιογραφία:
- Βιβλία αληθινού εγκλήματος: Η υπόθεση του Γιου του Σαμ έχει δημιουργήσει πολυάριθμα βιβλία αληθινού εγκλήματος, που περιγράφουν λεπτομερώς τις έρευνες, τις ζωές των θυμάτων και τις ομολογίες του Berkowitz και τις μεταγενέστερες ανακλήσεις τους. Το "The Ultimate Evil" του Maury Terry είναι ένα αξιόλογο παράδειγμα που τροφοδότησε τις θεωρίες συνωμοσίας.
- Δημοσιογραφία: Η έντονη κάλυψη των μέσων ενημέρωσης στην υπόθεση του Γιου του Σαμ ήταν μια σημαντική πτυχή του φαινομένου. Οι επιστολές του δολοφόνου σε δημοσιογράφους όπως ο Jimmy Breslin και η Daily News ενίσχυσαν περαιτέρω τον δημόσιο φόβο αλλά και τη γοητεία που ασκούσε, δημιουργώντας ένα προηγούμενο για τον ρόλο των μέσων ενημέρωσης σε υποθέσεις κατά συρροή δολοφόνων.
Όπως θα έλεγε κι ο Rod Stewart (υπό εντελώς διαφορετικό πρίσμα βέβαια),το μακρινό εκείνο καλοκαίρι: Stay away from my window, stay away from my back door too, disconnect the telephone line.... ω!
Παραπομπές:
- Biography.com Editors. (2021, 4 Μαΐου). The Son of Sam: A Timeline of the Killings that Terrorized New York City. Biography.com.
- Dodd, K. (χ.χ.). Son Of Sam – History of New York City. TLTC Blogs, Seton Hall University.
- EBSCO Research Starters. (χ.χ.). David Berkowitz.
- History.com Editors. (2010, 9 Φεβρουαρίου). Son of Sam serial killer is arrested. HISTORY.
- People.com Staff. (2024, 22 Ιουνίου). 'Son of Sam' Killings: Read PEOPLE's 1977 Cover Story. PEOPLE.com.
- PBS. (χ.χ.). NYC in Chaos. American Experience.
- See Old New York City. (2025, 30 Μαΐου). When the Lights Went Out: Street Violence, Looting, and Survival During NYC's 1977 Blackout.
- Time. (2015, 10 Αυγούστου). How the Son of Sam Serial Killer Was Finally Caught.
- Wikipedia. (χ.χ.). David Berkowitz.
- Wikipedia. (χ.χ.). Son of Sam law.
