Δεν υπάρχει άλλη περίοδος από αυτήν την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων που οι βιτρίνες να λειτουργούν περισσότερο σαν παράθυρα στην επιθυμία. Και μάλιστα, όχι μόνο στην επιθυμία της ύλης, της κατανάλωσης, της αγοράς, της απόκτησης των γυαλιστερών, προκλητικών εμπορευμάτων τους αλλά και της θαλπωρής, της ευτυχίας, της πληρότητας που οι στολισμένες βιτρίνες υπόσχονται, υπαγορεύουν ή υποβάλλουν πως πρέπει να έχουμε. Το Κοριτσάκι με τα σπίρτα του Χ. Κ. Άντερσεν συνειδητοποιεί απόλυτα τη συντριβή του στη μάχη της επιβίωσης, κοιτώντας την εικόνα θαλπωρής και στοργής ενός παραθύρου. Στα αγγλικά η λέξη βιτρίνα και παράθυρο είναι η ίδια (window). Στη συνέχεια τα ίδια τα οράματα στις φλόγες των σπίρτων λειτουργούν όπως ακριβώς στον περιηγητή μιας σημερινής πόλης. Η σπίθα κάθε σπίρτου και η αναλαμπή κάθε φωτισμένης βιτρίνας στο σκοτάδι μιας προεόρτιας χειμωνιάτικης νύχτας προκαλούν το αχ της επιθυμίας. Ο βαθμός που η επιθυμία είναι ανάγκη, απόλυτη ανάγκη ή χαρούμενη προσμονή, είναι αυτός που φτιάχνει τη θαλπωρή ή την απόγνωση. Το προνόμιο δεν είναι δεδομένο αλλά ούτε αμετακίνητο. Ας το μοιραστούμε. Ας μην χάσουμε τη γενική εικόνα εξαιτίας της γλυκιάς φωτεινής σαγήνης, μα κι ας μη στερηθούμε τη δεύτερη όσο μπορούμε να τη μοιραστούμε.
Καλά Χριστούγεννα!
