Αν ένα καλό βιβλίο είναι αυτό που βάζει τις σκέψεις σου σε τάξη, τότε ένα καλό μικρομάγαζο δεν μπορεί παρά να είναι αυτό που αναδεικνύει το χάος των μικρών πραγμάτων. Δοχεία, ράφια, πάγκοι, καλάθια γεμάτα χρώματα, υφές, γεύσεις, μικροεπιθυμίες αληθινές, προϋπάρχουσες ή γεννημένες μόλις εκείνη τη στιγμή, που το χέρι σου βουτάει στο βυθό των μικροσκοπικών θησαυρών για να αναδυθεί κρατώντας το κρυμμένο περιεχόμενο του πάτου: μια καραμέλα με γεύση μάνγκο, ένα τυρκουάζ λαστιχάκι, μια μικροσκοπική πεταλούδα, ένα μολύβι χωρίς μύτη, μια ζουληγμένη φράουλα, ένα σφουγγάρι μισό πορτοκαλί μισό ασημένιο, ένα κουτάκι μέντες. Κι άλλοτε τον έψαχνες αυτόν τον θησαυρό κι ενθουσιάζεσαι και καταπίνεις ευδαιμονικά την καραμέλα μάνγκο κι άλλοτε δεν τον έψαχνες μα ξετρελαίνεσαι με την πεταλούδα και την καρφιτσώνεις στην κουρτίνα σου. Κι άλλοτε μόλις φτάνεις σπίτι ανακαλύπτεις πως η καραμέλα δεν είναι μάνγκο αλλά ούζο και γελάς, ή πως ποτέ δεν θα φορούσες ένα τυρκουάζ λαστιχάκι, κι έτσι καραμέλα και λαστιχάκι κάνουν παρέα στο συρτάρι για χρόοοοονια μετά.
Το χάος των μικρών πραγμάτων, που ξαπλαρώνουν αυθάδικα κι ελκυστικά στους πάγκους τους, σου γνέφει, έλα, έλα, είμαι η πιο προσβάσιμη χαρά.
